W nowoczesnych organizacjach coraz częściej odchodzi się od tradycyjnych, autokratycznych modeli przywództwa na rzecz tzw. przywództwa służebnego (ang. servant leadership). Jak pokazuje praktyka tych organizacji, przywództwo służebne przyczyniło się w znaczący sposób do budowania relacji zarówno wewnątrz organizacji, jak też na zewnątrz, w szczególności z partnerami i klientami. To kolei dało wymierne korzyści, zwłaszcza w zakresie tworzenia zdrowej kultury organizacyjnej oraz wzrostu wyników finansowych.
Termin „przywództwo służebne” jako pierwszy wprowadził w 1970 roku Robert Greanleaf. Jego zdaniem przywódca, którego charakteryzuje prawdziwie służebna postawa, najpierw chce służyć pracownikom – dzięki świadomości osobistej roli i odpowiedzialności społecznej, a dopiero potem nimi kierować. Służebność przywództwa jest zatem określeniem postawy.
Idea przywództwa służebnego ma zachęcać liderów do przyjęcia stylu opartego na wyznaczaniu wartości, kierunków działania i kreowaniu wizji, angażowaniu pracowników w proces tworzenia wizji i wytyczania kierunków, motywowaniu ich do osiągania celów i udzielaniu pracownikom niezbędnej pomocy, przy zaniechaniu stylu opartego na bezpośrednim kierowaniu i kontrolowaniu.